Zbiór Mandelbrota D

W roku 1982 Benoit Mandelbrot spopularyzował geometrię fraktalną, publikując swoją książkę The Fractal Geometry of Nature. Od jej publikacji pojawiło się wiele innych opracowań naukowych zwracających uwagę na powszechność fraktali w naturze. Mogą one przybierać wiele kształtów które po dokładnej analizie stają się łudząco podobne do tych jakie możemy znaleźć w geologii, świecie roślin czy zwierząt.

Mandelbrot podał bardzo prostą metodę na utworzenie fraktala (zbioru), który odkryty został dwa lata wcześniej. Mimo, że zbiór nosi nazwisko Mandelbrota, tożsamość prawdziwego odkrywcy jest przedmiotem dysput. Dwóch matematyków upierało się, że odkryli ten zbiór niezależnie od siebie mniej więcej w tym samym czasie, natomiast trzeci, John Hubbard z Uniwersytetu Cornella wyjawił fakt, że na początku 1979 roku podczas odwiedzin w IBM pokazał Mandelbrotowi, jak zaprogramować coś co rok później znane było jako zbór Mandelbrota. Mandelbort znany był także z tego, że nie kwapił się do ujawniania wkładu innych.